ترگل ِتنکابنی و اوریانا فالاچی

ما مدت‌ها بود که می‌خاستیم متنی را در وبلاق آپلود کنیم که یک جوری در آن جمله‌ی ای که در یکی از کتاب‌های آقای فریدون تنکابنی دیده‌ایم را بچسبانیم. (مشهور ترین آدمی که ما درتنکابن می‌شناسیم). جوانی که او را از نزدیک می‌شناسد می‌گوید: فریدون، چپ راستگوئی که با تکیه به صخره‌ی سخت قله‌ی باورعدالت جوئی در بدترین شرایط نه تنها دوستان بلکه شکنجه گران خودرا میخنداند.
و دریغ. بهر حال آن جمله این است:
اگر هر سرباز در پی آن باشد که سنگری مطمئن تر، بی خطر تر و آسوده تر بیابد، سرنوشت جنگ چه خاهد شد؟ این جمله هر بار که نام جنگ را می‌شنویم در ذهن ما زمزمه می‌شود. هر چند که هیچ وقت بر دیوار مناطق جنگی ما نقش نه بست.
امشب شنیدیم که آقای فریدون تنکابنی در غم از دست دادن دخترش، ترگل تنکابنی به سیاه نشسته است.
در فکر جمع وجور کردن این متن بودیم ونوشتن تسکینی بر درد جانکاه فریدون، که خبر رسید خانم اوریانا فالاچی، یکی از مشهور ترین ریپورترهای عالم نیز سناریوی کتاب مشهور خودش را که زندگی، جنگ، و دیگر هیچ باشد را کامل کرد و هیچ شد.