یکشنبه، مرداد ۰۱، ۱۳۸۵

تایتل آزاد

ما نمی دانیم عکسی را که به مناسبت این روزها انتخاب کرده ایم از یک شهید ِ لبنانی است یا یک شهید ِ اسرائیلی یا یک شهید یک جای دیگری. اماّ اجازه بدهید که به طرف مقابلش بگوییم که آقا تبریک می گوییم به شما، شما دشمن ِ خود را از پای در آوردید. اگر خبر ندارید ما به شما خبر می دهیم با عکس و تفصیلات.

4 Comments:

At ۵/۰۱/۱۳۸۵ ۹:۳۱ بعدازظهر, Anonymous ناشناس said...

شاید من هم باید شهادت این دختر بچه رو تبریک بگم یا شاید هم باید افسوس بخورم از این جنایت و فحش و بد و بیراه بدم به اونهایی که این کارو کردن ... ولی میدونی من دارم عادت میکنم که زندگی رو همینجوری قبول کنم ظلم ، جنایت ، فساد ، فقر و ... اینا همش تکه های بازلی رو تشکیل میده به نام زندگی

 
At ۵/۰۲/۱۳۸۵ ۷:۰۸ بعدازظهر, Blogger MMB said...

خانم آنابلی
شما دارید عادت میکنید که زندگی را همین جوری که هست ببینید. ما هم همینطور ولی میخاهیم که در قطعه های این پازل یک تکه ی بزرگی هم داشته باشیم به نام صلح. یعنی بزرگترین قطعه اش. ها؟

 
At ۵/۰۳/۱۳۸۵ ۳:۱۷ بعدازظهر, Blogger MMB said...

این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.

 
At ۵/۰۴/۱۳۸۵ ۶:۰۴ بعدازظهر, Anonymous ناشناس said...

راستش من هم آرزومه که بزرگترین تکه این پازل صلح باشه ولی واقعیت اینه که حداقل تو خاورمیانه به این زودی ها صلح نخواهیم داشت . البته اینو هم بگم که من حاضرم برای رسیدن به این آرزو تلاش کنیم همه با هم

 

ارسال یک نظر

<< Home