نام نیکو
خیلی از مردم، از بزرگان پیشین فقط یادگاری های آن ها را می شناسند. مثلن میگویند: "این پیپ چرچیل است. این تفنگ ِ رضاشاه است. این شمشیر ِ شاه عباس است. این خودکار صادق هدایت است. این عصای تیمورلنگ است. این پوتین ِ تیرکمان شاه است. این پستانک چنگیز است. این فلان ِ فلان است". و این ها را که فرمودیم در موزه ها نگاه میدارند. روزی عزیزی در مقابل عکس العمل ما در مقابل جلوگیری از سقوط و شکستن لیوانی بلورین، گفت: "ولش کن آشغال رو. هزار سال دیگه همین تکه شکسته رو از زیر زمین در میارن و میلونها دلار میفروشنش." بهرحال ما هم برای ثبت در تاریخ و اذهان عمومی، عکس ِ قوطی سیگار و فندکمان را زیبنده این بلاق کردیم تا جاودانه شویم.
posted by MMB @ ۸:۴۶ قبل‌ازظهر
5 comments
5 Comments:
گفته بودم زندگی برنده ندارد هرطرفش رابگیری طرف دیگرش را ازدست میدهی
مثلا ًاین فقط انجام کارهای بد نیست که بشر بعدازانجامش ازپشیمانی میخواهد مثل سگ دمب خودش را گاز بگیرد گاهی انجام کارهای نیک هم آدمی را دچار آنجنان پشیمانی میکند که میخواهد دمب که سهل است آنجای خودش را هم بکند ودوربیندازد مثلا ما گاهی دمبی به خمره میزدیم که حالا دیگرنمیزنیم سیگاری میکشیدیم که حالا دیگر نمیکشیم
مثلا ترک عادات مضره کرده ایم ولی هربار
که دوستان دوربساطی مینشینند به ما
آنی میگذرد که نگو ونپرس خلاصه دیگرجائی برایمان باقی نمانده که گازبگیریم یا کنده دوربریزیم
این هیج حالا این قوطی سیگار وفندک و
فکرنشستن کنار تو وبرداشتن سیگاری از آن قوطی سیگار وروشن کردنش با آن فندک که البته خودم سیگار را روشن کنم وصدای دلنشین دو تق هنگام باز کردن وبستن فندک وبعد کشیدن آن سیگار آنچنان پشیمانم کرده که اگر اینجا بودی دمبت را گاز میگرفتم وآن چیز دیگرت را از دق دل کنده دور می انداختم شک نکن که از پس این حادثه جاودانه ی جاودانه میشدی
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
افتخار ما همین بس که شما به موزه بیایید و این یادگاری های مارا ببینید. دیدنی
راستی یادمان رفت بپرسیم که: "شما یک وقتی عضو حزب خران مرحوم روزنامه توفقیق نبوده اید؟
سمبل اژدهای چینی که دم خود را می گزد - دور تکرار بینهایت زندگی - جاودانه ما و سیگارهای افروخته مان
ارسال یک نظر
<< Home